RADIO-BINGO op RTV GO! DOE ELKE ZONDAG MEE...
Gepubliceerd op: 2 mei 2022
Het spelelement zorgt voor grotere motivatie om in actie te komen
Zeepbellen kapot prikken, blaadjes vegen, een strandbal wegtikken en muzieknoten
aanraken om muziek te maken. Dit is een kleine greep uit de vele spellen die de
Tovertafel in het Ommelander Ziekenhuis biedt. De Tovertafel zorgt ervoor dat patiënten
op een leuke en effectieve manier gestimuleerd worden om te bewegen of te praten.
Op de tafel, de vloer of het blad van een rolstoel
De Tovertafel is een hulpmiddel dat vooral in de ouderenzorg wordt ingezet. Het is een
kastje aan het plafond waarmee spellen geprojecteerd worden op de tafel, de vloer of
het blad van een rolstoel. Els Helmers-Dillerop, Lotte Verheggen en Neeltje Snijder-de
Vries werken in het Ommelander Ziekenhuis en gebruiken de Tovertafel ieder vanuit hun
eigen vakgebied.
Een andere benadering
Op dit moment wordt de Tovertafel vooral gebruikt voor individuele therapie. In de
toekomst willen Els, Lotte en Neeltje de tafel ook meer in groepsverband gebruiken. Els
is geriatriefysiotherapeut: “De patiënten voor wie we de spellen nu voornamelijk
inzetten, zijn oudere patiënten die even van hun kamer af willen en die we willen
uitdagen om te bewegen. Soms zijn het ook patiënten die rolstoelgebonden zijn of een
neurologische aandoening hebben. Denk bijvoorbeeld aan dementie.” De Tovertafel biedt
heel veel mogelijkheden. Els: “Normaal zou je bijvoorbeeld tegen iemand in een rolstoel
zeggen ‘probeer je knie maar te strekken’. Nu zeggen we ‘probeer de bal maar weg te
schoppen’. Dat is een hele andere benadering.”
Het spelelement zorgt voor grotere motivatie om in actie te komen
De Tovertafel werd in oktober 2019 gedoneerd door de Vrienden Ommelander
Ziekenhuis en Past Rotarians Eemsdelta. Een half jaar nadat de Tovertafel in gebruik
werd genomen kwam COVID-19 om de hoek kijken. Patiënten kwamen hierdoor minder
op de gang. De ruimte waar de Tovertafel staat, was als extra teamkamer in gebruik
vanwege de coronamaatregelen. Ergotherapeut Lotte is blij dat er steeds meer mogelijk
is: “Een tijdje geleden heb ik een patiënt meegenomen die zijn linkerarm en -been niet
meer goed kon bewegen. Bij een voetbalspel, geprojecteerd op de tafel, zag je dat hij
gemotiveerd raakte om intensief zijn arm te gebruiken. Het spelelement motiveert veel
meer. Het is sneller en successen worden groter gevierd. Je hoort bijvoorbeeld gejuich
als er een punt wordt gescoord en patiënten geven minder snel op.”
De Tovertafel nodigt uit tot praten
De Tovertafel wordt niet alleen ingezet om beweging uit te lokken, maar ook communicatie. Neeltje is logopedist en zet de Tovertafel in voor patiënten in het
ziekenhuis die taal- en/of spraakproblemen ervaren. “Er zijn bijvoorbeeld spellen waar je
(spreek)woorden moet aanvullen, spellen waarbij je rijmpjes kunt maken, liedjes kunt
zingen. Het systeem is heel interactief. Naast het spelelement, kom je vaak ook sneller
met een patiënt in gesprek. Er is van alles te zien en te horen, dat nodigt uit om erover
te praten.”
Voor ieder wat wils
Of je nu in een rolstoel zit of op leeftijd bent. Of je nu van voetbal houdt of van muziek:
de Tovertafel biedt voor iedere patiënt een geschikt spel. Geriatriefysiotherapeut Els
vertelt over een patiënt waar moeilijk contact mee te krijgen was: “Deze oudere dame
was wat verward. We namen haar mee naar de Tovertafel en startten een spel. Na een
tijdje zag je dat ze voorzichtig haar hand naar het spel bewoog.
Wat blaadjes opvegen,een bal wegtikken.” Ook Lotte merkt dat patiënten veel aan de Tovertafel hebben: “Ik
gebruik het bijvoorbeeld ook bij patiënten die weinig aandacht voor één kant van de
ruimte hebben. Je kunt ervoor kiezen dat al het interessante aan de andere kant van
hun blikveld plaatsvindt. Zo worden ze gestimuleerd zich te richten op de kant waar ze
moeite mee hebben.” Niet alleen Els, Lotte en Neeltje zijn enthousiast over de
Tovertafel. Neeltje: “Onze patiënten vinden de spellen over het algemeen heel leuk. Ze
hebben even iets te doen en zijn van hun kamer af. Soms zie je dat een patiënt eigenlijk
al heel moe is. Dan willen ze toch nog één keer een spel doen.”
