RADIO-BINGO op RTV GO! DOE ELKE ZONDAG MEE...
Gepubliceerd op: 7 februari 2017, categorie Column
Door Martin Schipper:
In januari schijnen best veel mensen (waarschijnlijk ingegeven door het permanent herfstachtige weer hier?) hun vakantie te gaan boeken. Ikzelf ben geen vroegboeker, maar banjerend door de Nederlandse mix van ijswater, natte sneeuw en smurrie, het tempo volgend van mijn Beagle, dwalen toch de gedachten wat af richting zon en zee.
Naar Lesbos, het kasteel van Agios Dimitrios - of naar het Cuba van Fidel, waar twee weken rondrijden over het eiland je een andere kijk geeft op revolutie en staatscontrole. Roemenië, waar je in een dromerig dorpje op een heuvelrug 40 jaar terug gaat in de tijd en je ’s nachts – terwijl je met hoge nood onderweg bent naar het buiten op het erf staande “gemak” – in het knirreduuster opeens de valse boerderijhond achter je hoort grommen, terwijl je buik ook zo’n geluid maakt door de zelf gestookte Tuica.
Rondrijdend over het wonderschone eiland Kefalonia in Griekenland, waar de Kia Berehap zo ongeveer elk geitenpad opgestuurd werd en je zo op de meest bijzondere plekken terechtkomt. Bijvoorbeeld in een steeds nauwer wordend steegje, dat uiteindelijk uitmondde op een piepklein pleintje onderaan de heuvel. Keren wou niet meer en met ronkende motor moest er achteruit heuvelop teruggereden worden, laverend tussen stoepjes en bloempotten, meewarig nagestaard door de dorpssenioren op ’t leugenbankje.
Best gek dat je dan in je eigen omgeving alles maar als “gewoon” ziet.
Terwijl er hier in de omgeving zoveel te zien en te ontdekken is. De (historie van de) Blauwestad, waar een moderne versie van de oude tegenstellingen tussen hereboeren en arbeiders heeft geleid tot een unieke plek (wat je er ook van vinden mag). Natuurgebied De Tjamme nabij Beerta en Finsterwolde met z’n Schotse hooglanders. Fontana Bad Nieuweschans, verkozen tot het leukste uitje van Groningen.
Of, net even over de grens, het kerkje en de begraafplaats van Landschaftspolder, waar de weidsheid van de polder en de avondschemer over het kerkhof een mix van overpeinzing en inspiratie oplevert. En dan te bedenken dat het niet veel had gescheeld of kort na de oorlog was het huidige Rheiderland Nederlands geworden. Net als al veel eerder trouwens, toen onder koning Ludwig Napoleon een aanzienlijk deel van de inwoners van het Rheiderland al Nederlanders werden.
Het bos op Houwingaham bij Booneschans. Het pittoreske Oudeschans – de rondwandeling makend proef je de historie. De vogelkijkhut bij Nieuwe Statenzijl. De rijke historie van koopmansstad Winschoten; kijk eens een paar meter hoger dan de “Sale” op de etalage en word verrast door de mooie gevels. Lees de tekst bij de vml. joodse synagoge in de Bosstraat.
Met mijn kinderen kijken we vaak even op een begraafplaats. Op Bevrijdingsdag zijn we naar de Hofstraat gegaan, waar oorlogsgraven liggen. Kort erna waren we in Ditzum, waar op het kerkhof een andere kant van de historie uitgelegd kon worden, zeker toen een bejaarde vrouw haar eigen verhaal vertelde. Op de terugweg kijken in de Luftschutzbunker in Weenermoor.
De foto’s van Agios Nikolaos heb ik nog, ook die van de zielige ezel in Spanje. De wonderschone ondergang van de zon in de baai van Gavatas. Ceaucescu’s megalomane paleis in Boekarest. De ingang van Guantanamo Bay op Cuba. De foto van de ski’s die in Les Tres Vallées eerder beneden waren dan ik.
Overal waar we komen, nemen we de reisgids en de fotocamera mee. Pluizen de toeristengids uit en zoeken leuke restaurantjes op voor souvlaki met ouzo en bezoeken de soms eeuwenoude bezienswaardigheden – terwijl ik nog nooit in het Steinhaus in Bunderhee was geweest (daterend uit de 14 eeuw). Het kan heel verfrissend kan zijn eens de toerist te zijn in je eigen omgeving. ’t Is goedkoop, dichtbij, leerzaam en ’s avonds slaap je weer in je eigen bed.
Beklim de Olle Witte in de Torenstraat. Ga scheuveln op het Oldambtmeer. Ga met de GADO naar Ganzedijk. Even stoppen bij het Ambonezenbosje en dan op diek kiek’n. Daarna broadstuk van boekou eten bij een culinair hoogtepunt, in één van de mooist pandjes in de Winschoter Langestraat.
Eigenlijk zouden alle basisschoolleerlingen van de gemeente een boek moeten krijgen met daarin de historie en de bezienswaardigheden van het gebied. Zoiets als dat boekje “Moi” dat een paar jaar geleden werd verspreid.
Zo kunnen we met zijn allen een beetje ambassadeur worden van onze eigen streek. En een beetje meer trots zijn op wat we allemaal onder handbereik hebben.
Martin Schipper, in het dagelijks leven makelaar en financieel adviseur. Wonend en werkend in de Winschoter binnenstad, geboren en getogen Schansker.
U kunt op deze column reageren via: martin.schipper@rtvgo.nl
Meer informatie: schipperschipper.nl
